GEZIMI I FITORES
Mezi e pe ditën,
mezi e ndave nga nata e gjatë,
mezi erdhi fitorja.
S’ ishin pak tragjeditë,
humbjet, dhimbjet s’ ishin pak.
17 Shkurt, Kosovë
I ngjan stinës së pranverës,
gëzimin sjell
me kthimin e dallëndysheve,
me kthimin e yjeve në qiell.
Si një trup i vetëm ke dalë,
nuk te nxënë sheshet.
Nëpër botë
me kohë u shitën biletat
për të ardhur te ty.
Rrugët i gjetën dasmorët.
Eshtë e diel,
fytyra jote shkëlqen.
Pritja ishte e gjatë, përtej durimit.
Me zë të plotë, me zë të fortë shpërthen
me korin e ëngjëjve,
me fuqinë e dallgëve të lumenjve,
të deteve dhe oqeanive.
Rruga e gjatë e mundimeve
mbeti në hartë, për t’u treguar brezave.
Fitorja është ulur
pranë sofrës së madhe
buzëqesh me fytyrën e heronjve
Shpirtrat gëzojnë,
toka dhe qielli ka festë.
Martirët shtrijnë eshtrat
të qetë janë tani.
Asgjë nuk vajti dëm
as gjaku i derdhur.
Ata që e dinë se cfar’ ndodhi dje
ndoshta nuk dinë shumë,
shumë pak dinë.
Por ky qiell I di të gjitha
ndaj sot nuk mbahet
derdh dritë, ngrohtësi
të rritet bari me shpejtësi
të gëzojë fitoren
Kosova e pavarur,
shteti më I ri në botë.
Botë a e degjon?
Bota te njeh KOSOVE!
Shkurt / 2008
NE KOSOVE NE PRAG TE SHPALLJES SE PAVARESISE
Për herë të parë unë dhe im shoq Thanasi, vizituam Kosovën në Tetor 2006. Unë kisha mësuar shumë gjëra për Kosovën në vitet e gjimnazit përmes mësueses sime të letërsisë, të ndjerës Zyma Berisha, e cila ka qënë një nga simbolet më të bukur e më domethënës të Kosovës tek ne.
Dita e parë, u gdhimë në Pejë. Vëllai i mësueses, Zoti Aziz na bëri dhuratën e cmuar, shëtitje nëpër grykën e Rugovës, ,Kur aritëm në një nga majat e Rugovës, sikur prekëm retë,para syve tanë lugina dhe zabele të gjelbëruar me barin e dëndur dhe të pastër. ishte bukuria mahnitëse, e shumë ëndërruar.
Ditën e dytë, shkuam në Prishtinë. Mbrëmjeve këtu nuk kishte drita dhe gjeneratorët që punonin nëpër dyqane të mërzisnin me zhurmën e tyre .Bujtëm në hotel Iliria. i cili e kish humbur shkëlqimin e hershëm si pasojë e luftës.
Ditën e tretë, në hotel Iliria na vizitoi i ndjeri prof Sadri Fetiu, drejtor i Institutit Albanologjik i cili na shpuri për vizitë tek varri i të ndjerit president Ibrahim Rugovës, në vazhdim tek godina e Institutit Albanologjik, pastaj Kompleksi memorial i të rënëve në luftën e fundit.
Në monumentin e gjatë prej mermeri janë skalitur emrat e 2 400 e ca dëshmorëve. U ndalëm në Skenderaj ku pamë shtëpitë monumentale të djegura të Jasharajve, dhe varret ku prehen Jasharajt.
Bota e njohu peticionin të firmosur nga gjaku i pleqve 94 vjecarë dhe fëmijve, ëngjëjve 6-7 vjecarë. Truproja rrinte gatitu gjatë kohës që bëmë vizitën në vorrezat e Jasharajve në Prekaz.
Tani Kosova është e lirë. E pavarur. Në kujtim të atyre ditëve, momenteve prekëse që perjetuam, po sjell për ju të dashur miq e mikesha vargjet më poshtë:
IBRAHIM RUGOVA
Atë, që askush nuk e shihte,
Ti e pe, ende udhën pa e nisë
qiellin e kaltër përtej reve,
Kosovën në krahët e lirisë.
Te shkëmbi i larë qajnë valët,
era shkon e vjen si e marrë,
njerëzit, gurët dhe drurët
kanë ankth, kanë acar.
Zjarrin që të digjte në zemër,
si trim e durove pa ankim,
si mendjendritur vizionar
me dashuri fole, i urti Ibrahim.
Të ftohta ditët e këtij Janari,
të ftohta muret nëpër oda,
luadhet e malet e Kosovës,
mbuluar nga ngrica e bora.
Nata harron të largohet,
shpirti po ikën ca nga ca,
zemra dhe truri i munduar,
në duart e natës dhimbjet i la.
Lot’i fundit I jetës rrëshqet,
Njeriun e Madh paqja mbështjell
21 Janar, 2006
ÇDO MINUTE PER TY KOSOVE
Cdo minutë të dërgoj
dashurinë time, Kosovë,
sadopak të mbështjell plagën tënde.
Cdo minutë të dërgoj lotin tim të valë,
sadopak të të ngushëlloj.
Cdo minutë lutjet të dërgoj,
cdo minutë shpresën time të dërgoj,
që ti të mos humbësh.
Do shihemi në ditë verore me diell,
më brohoritje gëzimi,
në netët hënore me yje e fishekzjarre,
në netët e gjata të dimrit.
Do këndojmë në odat e burrave
trimëritë e tua që panë shekujt.
1998
PO VIJ TE TY KOSOVE
Po vij te ty dhe humb
në luadhet e gjelbra,
në luginat ku krihen zanat,
fytyrën laj me to,
në ujrat e bardha.
“Janë trembur, thonë,
“Fshehur rrinë në Bjeshkët e Namuna”
Po vij te ty,
të dëgjoj trokitjen e zemrës,
dhe fjalën e burrave të urtë.
Gryk e Rugovës,
të flladit,
dekori I maleve të pushton.
Stuhitë shekullore
trazuan paqen e lumenjve,
por nuk ua ndrruan shtratin-
nga goja tënde dua të dëgjoj-
Dielli, dielli të do e të ka dashur
Fytyra jote , hënë e plotë,
duart mëkojnë pëllumba
Kur yjet buzëqeshin në qiellin tënd , Kosovë,
vezullimet reflektohen te Nëna.
2006
KUFIRI
Eshtë e njejta tokë
tokë e Zotit ku kam lindur,
ku kam jetën time.
Unë i njoh këta gurë shekullorë,
në këto luadhe bari zgjatej nga gëzimi im,
kufiri ndau pjesën time nga ty.
Këtu ka dritë, ka ajër, ka zogj njësoj,
ka tinguj, ka policë,
(Ata më buzëqeshin kur u jap pashaportën)
Kufiri,
ka qiell këtu
dhe une mbrita,
kur dielli ishte në zenith.
E kapërxeva kufirin dhe erdha
në zemrën tënde, Kosovë,
bash ne zemren time.
Do fle te ty, e shkela kufirin,
përtej kufirit jam
nën një qiell që dje ish ndarë me dysh.
Do fle në qytetin, rethuar nga Bjeshkët,
fytyrën do t’ia kthej dritës së natës
dhe do të pres zgjimin me ty.
2006
NE PRIZREN
Roje të bëjnë murret e hirta të kalasë
hëna e zënë në re- dritë kandili,
ndricimi dridhet mbi gjokse malesh,
mbi valë dilemash akoma ti.
Era ngre pluhurin,
aroma e tokës kudo hyn
Bistrica rjedh e heshtur,
e heshtur valët shtyn.
Malli mat rrugët
pëllëmbë për pëllëmbë,
nga xhamia e Sinan Pashës
te Shtëpia Muze më sjell.
Paqeruajtësit me uniforma kaki
mbi kamiona shtrëngojnë armët,
tytat e zeza në një drejtim.
Kryq e tërthor vështrojnë Prizrenin,
vjeshta i vjedh ngjyrat perëndimit.
2006
JAM NJE RE NE QIELLIN TEND
Gjakovë, me cati të kuqe
me oborre, pemë rënduar nga frutat,
gjithcka e pabesushme më duket,
edhe qënia ime te ty, e pabesueshme
Leviz si një re e qiellit,
herë ndricohem,
herë ngysem, herë humbas.
Ti e sapozgjuar
përgjon lëndinën e Mejës.
Ringjalljen takoj te gjakovarët,
te krahët e tyre
shpresa ri mbështetur, në pritje.
2006
NE PRISHTINE
Eshtë muzg,
qyteti zbrazet ngadalë,
pa vajtur gjashtë e mbrëmjes.
Elektromotorët japin energji,
pak dritë, pak ngrohtësi,
zhurma e tyre të kujton luftën, breshëritë,
pikëllimin mund, Prishtinë.
Një fëmijë i vetmuar
numuron me gishtat e dorës
cka humbur!
Në një qoshe të shtëpisë, plaku,
(Oh! I ka ikur drita e syve),
me gishtat zverdhur nga duhani,
me tregon zhdukjen e bijve.
Zërat janë mbledhur e bucasin
lart në qiell.
2006
KODRINA E JASHARAJVE
Kodrina i mban në prehër,
kodrina e blertë,
përkund një fis me emër.
Një harpë dëgjohet,
zgjatim duart, prekim emrat.
Lulet janë pak,
fjalët s’janë mjaft,
trimat flenë në gjirin e Prekazit.
Mosha të ndryshme:
nga pesë mbi shtatëdhjetë,
fëmijë buzëqumësht,
fisnikë pleq.
Zemra ime sa e dobët je,
fillon të lotosh.
2006
NE KRUSHEN E VOGEL
Pranvera atë vit u ngatërua,
stinët e tjera nuk u takuan me të,
për t’a ndjekur me shpërthime,
me ngrohtësi.
Fëmijët nuk rendën luadheve
Nata rëmbeu burrat e Krushs se Vogël.
U thyen trarët e shtëpive.
300 burra i vranë
300 palë krahë u ndenë,
u ndenë sa mbuluan dhenë.
Fëmijët ruajnë fotografitë në korniza.
Ne ikona baballarët janë kthyer!
2006