Ese nga Rafael Floqi
Këto ditë blerësit i inkurajojnë turmat për të gjetur dhuratat perfekte për të gjithë në listën e tyre. Njerëzit shpenzojnë para që nuk kanë nevojë për t’u dhënë të dashurve të tyre atë që ata duan. Ka dhurata për t’u mbështjellë bukur, biskota për t’u pjekur, pije për t’e pirë dhe gjellë feste për t’u gatuar, për të argëtuar familjen dhe miqtë.
Për shumë njerëz, kaosi dhe komercializmi i festave mund të terheqëe mëe shumë nga argëtimi sesa nga meditimi.
Por është e rëndësishme të marrësh kohë për të reflektuar mbi arsyet që qëndrojnë pas gjithë këtyre punëve. Kuptimi i vërtetë i Krishtlindjes nuk është tek xhinglat apo dritat vezulluese, pema apo gjeli i detit. Janë ndjenjat e shpresës, dashurisë familjes dhe farefisnisë që shkakton festa.
Gjetja e këtij kuptimi më të thellc mund të jetë më e lehtë të thuhet sesa të bëhet. Por është një përpjekje e vlefshme. Kuptimi mund të gjendet në mrekullinë e përjetuar nga fëmijët që besojnë te Santa Claus( apo ndryshe shën Nikollën ) dhe presin ardhjen e tij. Kënaqësia e tyre në traditat e Krishtlindjeve mund të jetë një burim gëzimi. Pasi Krishtlindjet kanë të bëjnë me familjen bashkësinë dhe përvojat e përbashkëta, duke dhënë më shumë se sa për të marrë, dhe kështu magjia e stinës mund të rizbulohet për të gjithë të krishterët.
Kuptimi mund të gjendet në origjinën fetare të Krishtlindjeve. Për të krishterët që bëjnë jetë laike dhe ata që shkojnë në kishë çdo javë, njësoj, ka një farë ngushëllimi që mund të merret nga soditja e lindjes së Jezusit. Besimi se i biri i Zotit lindi nga Virgjëresha Mari në një stallë të përulur nën dritën drejtuese të një ylli është një mister i qëndrueshëm mijëraveccar me fuqinë për të frymëzuar besimtarët.
Nuk ka dyshim se disa nga ato që ne i referohemi tani si tradita të Krishtlindjeve mund të gjurmohen, në një farë forme, në kulturat dhe festimet pagane. Kumbimi i këmbanave, për shembull, përgjithësisht mendohet se e ka origjinën në festën e hershme pagane të dimrit të kumbimit të këmbanave për të dëbuar shpirtrat e këqij. Në shekujt e mëvonshëm, këmbanat u binin në prag të Krishtlindjeve për të pritur në frymën e Krishtlindjes me zhurmë gëzimi (Psalmi 95:1). Kur të krishterët shijojnë bukurinë e një kori të lavdishëm zilesh që kumbon këngët e Krishtlindjeve, na kujtohet ardhja e Jezusit në botë, jo dëbimi i shpirtrave të këqij.
Në mënyrë të ngjashme, ekzistonte një traditë e hershme pagane ndezja e qirinjve për të larguar forcat e të ftohtit dhe errësirës. Megjithatë, a ka gjasa që zemrat tona të tërhiqen nga ata paganë të hershëm, në vend që të gëzohen në Shpëtimtarin tonë, Dritën e Botës (Gjoni 1:4-9) ndërsa ndezim qirinj? Sigurisht që jo. As nuk ka gjasa që kur u bëj dhurata të dashurve të mi në Krishtlindje, dhuratat do të kenë më pak rëndësi për secilin prej nesh, sepse ndonjë ilir diku në atë kohë i ofroi një dhuratë dhisë së tij si pjesë e ndonjë rituali pagan. Jo, ne kujtojmë, siç duhet, dhuratat që i janë dhënë Krishtit-fëmijës nga Magët (Mateu 2:11). Jezusi ishte dhurata më e madhe e dhënë ndonjëherë, dhe për këtë arsye lindja e Tij është e denjë për t’u festuar.
Kaq të paqarta janë fillimet e shumë traditave të Krishtlindjeve saqë librat e referencës dhe faqet e internetit kundërshtojnë njëri-tjetrin në detaje. Disa nga simbolet tona më të njohura dhe më të dashura të Krishtlindjeve janë tërësisht të krishtera dhe nuk kanë qenë kurrë pjesë e ndonjë feje pagane askund. Në të njëjtën kohë, disa tradita të Krishtlindjeve padyshim e kanë origjinën e tyre në të kaluarën pagane. Ajo që është e rëndësishme nuk është origjina e traditave, por rëndësia e tyre për ne sot si besimtarë në Birin e Perëndisë.
25 dhjetori nuk përmendej në narrativën biblike si dita kur lindi Jezusi dhe, si e tillë, ne nuk mund të jemi dogmatikë për këtë në një mënyrë apo në tjetrën. Por edhe nëse data është krejtësisht e gabuar, ekziston ende mundësia që mijëra njerëz që nuk do të shkonin në kishë asnjë herë tjetër të vitit, të shkojnë në ditën e Krishtlindjes dhe të dëgjojnë ungjillin e Krishtit.
Nëse jeni plotësisht të bindur se nuk mundeni, me ndërgjegje të pastër, të respektoni një traditë të veçantë të Krishtlindjes, mos e zbatoni atë. Nëse jeni plotësisht i bindur se një traditë e caktuar është shumë e zhytur në paganizëm për të nderuar Zotin në çfarëdo mënyre, braktiseni atë traditë me çdo kusht. Në të njëjtën kohë, nëse jeni plotësisht i bindur se mund ta nderoni dhe adhuroni Perëndinë nëpërmjet një tradite të caktuar, nderojeni dhe adhuroni Perëndinë (Romakëve 14:5)!
Për të krishterët, traditat e Krishtlindjeve mund të jenë një pjesë e rëndësishme e kremtimit të lindjes së Shpëtimtarit tonë dhe ato na kujtojnë atë ngjarje të rëndësishme që ndryshoi botën përgjithmonë. Më e rëndësishmja, ata sjellin në mendje mrekullinë e lindjes së re që Ai krijoi tek ne kur erdhi në zemrat tona, na shpëtoi nga mëkatet tona dhe na bëri fëmijë të Perëndisë me derdhjen e gjakut të Tij në Kryq (Kolosianëve 1:20) . Është kjo e vërtetë e mahnitshme që na mundëson të themi bashkë me engjëjt: “Lavdi Perëndisë në vendet më të larta dhe paqe mbi tokë, vullnet i mirë për njerëzit” (Luka
Krishtlindja eshtë gjithashtu një kohë për t’u bashkuar me miqtë dhe familjen dhe për të vlerësuar fuqinë e dritës mbi errësirën.
Dhe pavarësisht nga besimet fetare apo prejardhja kulturore e dikujt, Krishtlindjet janë bërë një kohë për të gjithë ne që të bashkohemi për të ndihmuar ata që kanë më pak fat. Për ata që janë vetëm, ata që jetojnë në varfëri, ata që janë refugjatë që ikin nga konflikti, për ata që kanë përjetuar traumën e humbjes,sidomos në këto kohë pandemie, sezoni i festave mund të jetë një rast i dhimbshëm që përforcon vështirësitë e tyre. Por bërja e donacioneve bamirëse ose vullnetarizimi për të ndihmuar ata në nevojë, sic na mësonte shenjtorja jonë e madhe Nënë Tereza, mund të pasurojnë jetën e atyre që japin dhe atyre që marrin.
Fryma e Krishtlindjes nuk mund të blihet apo të bëhet. Ajo traditw diti t’I mbijetojw dhe pandemisw mw tw madhe ateiste tw komunizmit shqiptar. Sa bredhi i zbukuruar dhe dritat ishin njw farw hakmarrje e mbijetesws sw besimit. Por sot ajo frymw nuk shfaqet në një çorape të varur mbi vatër ose nuk vjen e mbështjellë me dhuratë nën pemë. Kuptimi i vërtetë qëndron në zemrat e njerëzve.
“Ekzistonte dikur dita e Krishtlindjeve. Ishte dita kur familjarët mblidheshin bashkë. Dita kur fikej televizori dhe preferohej të bëhej muhabet në tavolinë. Dita e gjërave të ëmbla, frutave të freskëta dhe gatimeve të shijshme.
Ekzistonte dikur dita e Kristlindjeve. Dita e tavolinës së mbuluar me mbulesën më të mirë dhe të shtruar me gjërat më të mira. Pranë vetes vendosej gota e pijes, në vend të celularit. Dhe ekzistonte dita e Krishtlindjeve, kur urimet thuheshin më zë dhe përdoreshin telefonat e shtëpisë për urimet në largësi. Ishte dita e përqafimeve të vërteta dhe shtrëngimeve të ngrohta të duarve, jo e mesazheve klishe apo e etiketimeve në postimet “e thata” të rrjeteve sociale.
Ekzistonte dikur dita e Krishtlindjeve. Ishte dita kur ia dinim kuptimin, e ndjenim Krishtlindjen dhe e jetonim Krishtlindjen. Sot kemi shumë “miq” dhe ndihemi të vetmuar. Të vetmuar me celularin në dorë. Të vetmuar ndër miliona zemra të tjera të vetmuara që nuk e ndiejnë më magjinë e Krishtlindjes”.
Nëse familja juaj ka një traditë Krishtlindjesh”, shpresoj që kjo t’ju sjellë lumturi të madhe. Por gjithashtu shpresoj që këto Krishtlindje, pavarësisht nga errësira personale në të cilën jeni duke kaluar, në këto vite të vështira të pandemisë , do të shohim disi një dritë më të madhe para.
Ndaj Gëzuar Krishtlindjet!