Si t’i lexojmë sondazhet e mbështetjes të demokratëve në rënie për Presidentin
Nga Rafael Floqi
Kur një gazetar e pyeti Presidentin Biden për një sondazh të ri që tregonte se shumica e demokratëve nuk duan që ai të kandidojë përsëri në vitin 2024, Biden iu kthye, u largua dhe tha: “Ata duan që unë të kandidoj. Lexoni sondazhet. Lexoji sondazhet, Jack!”
Në lojëra të tilla si golfi, ju fitoni duke shënuar më pak se çdo kundërshtar. Por në fushën e vlerësimit të punës presidenciale, një qasje e tillë është një recetë për trazira politike, ashtu siç e ka gjetur edhe Presidentin Biden gjatë këtyre muajve të fundit. Sondazhet vazhdojnë të tregojnë një rënie në vlerësimin e punës së tij dhe, madje, demokratët, por edhe mediat që e mbështetën si New York Times dhe CNN po bëjnë pyetje për mundësitë e një të ardhmeje politike për të, në mes pakënaqësisë së gjerë me gjendjen aktuale të vendit.
Një javë e vështirë për Biden, para udhëtimit për në Arabinë Saudite dhe cekjes miqësore të grushtit me vrasësin e gazetarit Jemal Kaschoggi. Një turp e konsideroi dikush, aq më tepër që s’rrodhi asnjë pikë naftë. Por sa do të ndikojë te demokratët në zgjedhjet në nëntor kjo situatë?
A ka faktorë kompensues që mund të pengojnë humbjet e demokratëve?
Thonë se lajmet e këqija shpesh vijnë në grupe, dhe ky ishte rasti i Presidentit Biden javën e kaluar: një sondazh i ri i zymtë, një tjetër raport i zymtë inflacioni dhe një pengesë legjislative. Ndërsa udhëtonte nëpër Lindjen e Mesme, fronti i shtëpisë mbeti në zjarr politikisht.
Sondazhi i zymtë erdhi nga New York Times dhe Siena College. Tri pjesët më të këqija ishin: Vlerësimi i miratimit të Bidenit arriti në 33 për qind; vetëm 13 për qind e amerikanëve thonë se vendi po shkon në drejtimin e duhur; dhe 64 për qind e demokratëve thonë se do të preferonin dikë tjetër si kandidatin e partisë në 2024. Nga ana tjetër, ai ishte tre pikë përqindje përpara Donald Trump në një revansh të 2024-ës. Raporti ekonomik tregoi se çmimet u rritën me 9.1 për qind nga viti në vit, një nivel më i lartë në katër dekada. Ishte kujtimi më i fundit se sa kokëfortë ka rezultuar ky inflacion gjoja kalimtar dhe pse ai vazhdon të citohet si çështja kryesore për votuesit, teksa mendojnë për zgjedhjet afatmesme të nëntorit. Çmimet e gazit janë ulur kohët e fundit, por ndoshta jo aq sa për të ndikuar në qëndrimet e votuesve, dhe Biden doli duarthate nga lypja per nafte ndaj atij që e quajti “Pariah “ të Arabisë Sudite, princit të kurorës Mohammed bin Salman Al Saud.
Pengesa legjislative dukej e njohur. Senatori Joe Manchin III (D-W.Va.) vendosi të ndalojë negociatat në vazhdim mbi një version të reduktuar të projektligjit të Biden-it, “Ndërtoni më mirë”. Manchin kundërshtoi dëshirën e presidentit për të shpenzuar para për të luftuar ndryshimet klimatike. Një vit më parë, ajo faturë më e madhe ngeci kur, po, Manchin tha se nuk mund ta mbështeste atë. Demokratët shpresojnë se diçka lidhur në kujdesin shëndetësor, duke përfshirë uljen e kostove të barnave me recetë, mund të kalojë përfundimisht. Çfarëdo që të dalë, nëse mund të ndodhë, mund të mos i lërë përshtypje votuesve aq sa kanë shpresuar zyrtarët e Shtëpisë së Bardhë. Dhe është e lehtë të interpretohet e gjitha kjo si dëshmi e mëtejshme se demokratët po shkojnë drejt një humbje në zgjedhjet afatmesme të nëntorit.
Klima politike mbetet më se shqetësuese për partinë në pushtet
Me republikanët që u duhet të marrin vetëm pesë vende për të marrë kontrollin e Dhomës, shumica e demokratëve po pranojnë se do të jenë në pakicë në Dhomën e Përfaqësuesve dhe ndoshta në Senat duke filluar nga janari. Ajo vjen në pyetjen se sa e madhe mund të jetë kjo shumicë e re republikane. Këtu parashikimet janë më të turbullta. Vetëm vlerësimet e miratimit të Biden sugjerojnë një vit flamurtar për republikanët, dhe disa në GOP janë zgjeruar e shtrirë aq shumë në parashikimet e tyre.
Por sa janë të lidhura apo jo perceptimet e votuesve mbi punën e Bidenit me vendimet që do të marrin disa votues gjatë zgjedhjeve të tyre në nëntor?
Sondazhi i Kolegjit New York Times-Siena këtë javë tregon se vetëm 26 përqind e demokratëve duan që Biden të jetë i përzgjedhuri i tyre në vitin 2024, ndërsa 64 përqind thonë se duan dikë tjetër. Kjo është në përputhje me gjetjet e një sondazhi të ri Harvard-Harris, i cili zbuloi se vetëm 30 përqind e demokratëve do të votonin për Biden në zgjedhjet presidenciale demokratike dhe se 71 përqind e amerikanëve nuk mendojnë se ai duhet të kandidojë për një mandat të dytë.
Por Biden nuk sheh asgjë nga ato. “Ju djema jeni të gjithë njësoj,” u tall Biden me gazetarin. “Ai sondazh tregoi se 92 për qind e demokratëve, nëse do të kandidoja, do të votonin për mua.” Jo, kjo nuk është e vërtetë. Sondazhi i Times-Siena zbuloi se 92 për qind thanë se do të votonin për Biden në një revansh të zgjedhjeve të përgjithshme me Donald Trump. Kjo nuk do të thotë që demokratët duan që ai të jetë kandidati i tyre; do të thotë se ata nuk duan që Trumpin të bëhet sërish president. E këtu ka një diferencë e madhe, nuk është si një kupë plot apo bosh.
Biden po shket në një pjesë të zymtë të historisë
Në fakt, Biden po shket në një pjesë të zymtë të historisë: vlerësimi i tij i miratimit të punës së tij prej 39 përqindësh është tani më i keqi që ka pasur ndonjëherë çdo presidenti i zgjedhur në këtë pikë dhe kohë të presidencës së tij sipas të dhënave historike të regjistrimit të mbështetjes presidenciale, qysh nga fundi i Luftës së Dytë Botërore. Me fjalë të tjera, Biden është ndoshta në gjendje më të keqe se çdo president tjetër i zgjedhur që ballafaqohet në zgjedhjet e para afatmesme, duke përfshirë katër paraardhësit e tij më të fundit, të cilët, ashtu si Bideni, po vepronin në një klimë politike gjithnjë e më të polarizuar.
Pas marrjes së detyrës, presidentët e fundit panë një rënie në vlerësimet e tyre të aprovimit, por që kur numri i Bidenit arriti kulmin në 55 për qind në mars 2021, ata kanë lëvizur vetëm në një kah poshtë. Në një farë mase, vlerësimi i miratimit të Presidentit Barack Obama ndoqi një trajektore të ngjashme, por ai nisi me shifra më të mira se cilido nga katër presidentët e tjerë më të fundit dhe ishte ende shumë më lart se ku është Biden në këtë pikë në kohë të presidencës së tij.
Për krahasim, Presidenti Bill Clinton në fakt u rikthye gati një vit gjatë presidencës së tij përpara se miratimi i tij të binte përsëri në pjesën e fundit të vitit 1994. Edhe vlerësimi i ulët i miratimit të Presidentit Donald Trump u kthye në të 40-tat më të ulëta në 2018, pasi ra në 36 për qind në Dhjetor 2017. Dhe, natyrisht, Presidenti George W. Bush i kryesoi të gjitha kur miratimi i tij u hodh në një nivel rekord prej 88 për qind në 2001 për shkak të një momenti tubimi rreth flamurit menjëherë pas sulmeve terroriste të 11 shtatorit.
Por se është kaq i ulët miratimi i punës së Biden?
Si fillim, amerikanët kanë një prespektivë vërtet të zbehtë se si po shkojnë gjërat në SHBA, për shembull, rreth 75 përqind e të anketuarve besojnë se vendi është në rrugën e gabuar sipas mesatares së RealClearPolitics të sondazheve të fundit, ndërsa vetëm 18 për qind thonë se vendi po lëviz drejt drejtimin e duhur. Për të qenë të sigurt, amerikanët kanë mbajtur prej kohësh pikëpamje negative për drejtimin në të cilin po lëviz vendi – mesatarja e RCP nuk ka qenë neto pozitive një herë në 13 vitet e fundit – por ky është niveli më i lartë i pakënaqësisë që nga viti 2011.
Shumë faktorë që po e nxisin këtë ndjenjë të përgjithshme pakënaqësie midis amerikanëve, ku inflacioni është padyshim arsyeja më e madhe. Inflacioni, i cili është në pikën më të lartë qysh nga fillimi i viteve 1980, është renditur vazhdimisht si çështja kryesore për të cilën shqetësohen amerikanët në sondazhin e Ipsos. Në sondazhin më të fundit 62 për qind e amerikanëve thanë se inflacioni ose rritja e çmimeve ishte një nga çështjet më të rëndësishme me të cilat përballet vendi, duke u renditur shumë më përpara se çdo temë tjetër për të cilën u pyetën.
Veçanërisht, gjithashtu, inflacioni i ka acaruar më tej amerikanët për shkak të performancës së punës së Presidentit Biden sa shumë prej tyre po fajësojnë moshën senilitetin dhe aftësitë e tija fizike dhe mendore për të qeverisur shtetin më të fuqishëm në botë. Për shembull, një sondazh i hershëm i qershorit nga Ipsos/ABC News zbuloi se vetëm 28 për qind e amerikanëve miratuan trajtimin e inflacionit nga Biden; së bashku me trajtimin e tij të çmimeve të karburanteve (27 për qind e miratuar), rezultati i pyetjes për inflacionin u rendit më i ulëti nga çdo çështje për të cilën personat u pyetën në sondazh. Kjo përputhet me atë që ka ndodhur edhe me presidentët e kaluar, gjithashtu, pasi rritjet e dukshme të inflacionit shpesh kanë përkuar me rënie të mprehta në miratimin e punës presidenciale. Kjo është veçanërisht e vërtetë edhe për rritjen e çmimeve të karburanteve, pasi studimet kanë gjetur se rritja e çmimit të benzinës që është e lidhur me miratimin më të ulët presidencial – pasi edhe çmimet e gazit janë rritur gjatë kësaj periudhe të inflacionit të lartë.
Kohët e fundit, lidhja midis perceptimeve ekonomike dhe pozitës presidenciale nuk ka qenë aq e fortë, por shkencëtarët politikë, si : John Sides dhe Robert Griffin zbuluan se rënia e ndjenjës së besimit të konsumatorit është edhe një herë një tregues i dobishëm për të kuptuar miratimin presidencial, pasi shpjegon shumë nga ato gjëra që ne vëmë re duke e parë rënien e mbështetjes për Biden.
Rilidhja midis ekonomisë dhe miratimit presidencial
Është interesante se rilidhja midis ekonomisë dhe miratimit presidencial mund të jetë pjesërisht për shkak të rënies së besimit që demokratët kanë në gjendjen e ekonomisë. Në fakt, edhe pse demokratët janë akoma më të sigurt se republikanët ose të pavarur për ekonominë, ne mund të shohim se opinionet e demokratëve për kushtet ekonomike janë në të vërtetë më keq tani, se në çdo kohë gjatë presidencës së Trumpit, duke përdorur të dhënat e ndjesisë së konsumatorit nga Universiteti i Miçiganit.
Rezultati është se kjo mund të ketë dobësuar besnikërinë edhe demokratëve ndaj Bidenit. Vetëm 69 për qind deri në 76 për qind e demokratëve thanë se e miratojnë Bidenin në sondazhet e Ipsos/Reuters, YouGov/The Economist dhe Morning Consult të kryera në fillim të korrikut. Kjo tingëllon e lartë, por është shumë më e ulët se ajo që gjetën këta anketues për vlerësimin e miratimit të Trump në mesin e republikanëve gjatë së njëjtës periudhë në 2018, kur ai varionte midis 84 për qind dhe 88 për qind. Sigurisht, kushtet ekonomike ishin më të favorshme gjatë presidencës së Trumpit, gjë që mund të ketë ndihmuar që republikanët të qëndrojnë fort të lidhur pas Trumpit, por pavarësisht nga besnikëria e partisë, realiteti është se Biden ka humbur terren midis pothuajse çdo grupi për të cilin kemi shifra, duke vazhduar një tendencë që u vërejt për herë të parë në tetor.
Në atë kohë, afër 35 për qind e të pavarurve miratuan Biden, një shifër që tani është ulur në rreth 30 për qind. Ndërkohë, miratimi i Biden në mesin e amerikanëve zezakë mund të ketë rënë edhe më shumë, duke shkuar nga vitet e larta të 60-ta në rreth 60 për qind; në mes latino-amerikanëve, miratimi i tij ka shkuar nga rreth 50 për qind në vitet e ulëta deri në mes të të 40-ave. Amerikanët e bardhë janë më të prirur nga republikanët, kështu që Biden kishte më pak terren për të humbur me ta në fillim, por megjithatë, numri i tij mes tyre ka rënë nga numra e larta të 30-përqindshit në numrat e mesit.
Një grup tjetër që janë të acaruar me Bidein janë amerikanët më të rinj, veçanërisht duke pasur parasysh se ata ishin grupmosha më e prirur ndaj demokratëve në 2020 (dhe në zgjedhjet më të fundit). Qendra Kërkimore Pew dhe Studimi Kooperativ Zgjedhor sugjerojnë se rreth 60 për qind ose më shumë e votuesve 18 deri në 29 mbështetën Biden në vitin 2020, megjithatë sondazhet e fundit sugjerojnë se miratimi i Biden në atë grup-moshë ka rënë në të 30-at, ose edhe më i ulët në disa sondazhe.
Zhgënjimi i të rinjve tek gjyshi Biden
Pakënaqësia ekonomike sigurisht luan rol në zhgcnjimin që të rinjtë mund të kenë ndaj Bidenit, por raporte të tjera sugjerojnë se një pjesë e këtij zhgënjimi mund të qëndrojë gjithashtu në zemërimin e tyre mbi përparimin e kufizuar të administratës së Bidenit për të shkuar më majtas në çështje si ndryshimi i klimës dhe anulimi i borxhit të studentëve. Duke parë përpara zgjedhjeve afatmesme, se pakënaqësia që ndiejnë të rinjtë ndaj presidentit mund të jetë një problem i vërtetë, pasi mund të zbehë entuziazmin e tyre për të votuar – kjo mund të jetë një e keqe për demokratët, pasi votuesit e rinj tashmë kanë shumë më pak gjasa të dalin në votime në mandatin e mesëm, sesa në zgjedhjet presidenciale.
Siç duket aktualisht, sondazhet sugjerojnë se republikanët në tërësi janë më entuziastë se demokratët për zgjedhjet e ardhshme, megjithëse anketat më të fundit që shtrojnë këtë pyetje, i paraprijnë vendimit të Gjykatës së Lartë për të rrëzuar Roe kundër Wade, vendimi i vitit 1973 që përcakton abortin si një të drejtë kushtetuese. Kjo është një çështje që mund të jetë motivuese për demokratët këtë vjeshtë, dhe në fakt, ne kemi parë tashmë disa lëvizje drejt demokratëve në mesataren e përgjithshme të votimit. Megjithatë, mbetet për t’u parë nëse ky është një ndryshim afatshkurtër apo një ndryshim më afatgjatë në mjedisin zgjedhor, dhe sigurisht dikush që nuk është entuziast mund të votojë ende – një votë jo entuziaste llogaritet njësoj si një votë entuziaste. Nga ana tjetër shumica e votuesve “pay ceck to pay check” janë më të interesuar për inflacionin sesa për abortin.
Raporti mes mbështetjes së Presidentit dhe zgjedhjeve afatmesme
Megjithatë, marrëdhënia historike dhe lidhja midis miratimit presidencial dhe performancës së partisë së presidentit në zgjedhjet afatmesme duhet të trembë demokratët. Në përgjithësi, sa më keq të jetë miratimi i një presidenti, aq më shumë vende ajo parti tenton të humbasë në Dhomën e Përfaqësuesve. Ndaj një pjesë e demokratëve për rizgjedhje kanë preferuar të mos e kenë Presidentin Biden ne fushatat e tyre si mbështetës .
Në fakt tre nga katër presidentët para Bidenit panë se partia e tyre humbi të paktën 40 vende në Dhomë në mes-mandatin e tyre të parë. zgjedhjet. Përjashtim ishte Bush, partia e të cilit fitoi në fakt gjashtë vende në zgjedhjet e vitit 2002, por ai kishte një vlerësim jashtëzakonisht të lartë të aprovimit në kohën e mes-mandatit të tij të parë. Megjithatë, kjo është ende e dukshme, sepse do të thotë se është dashur një lloj anomalie për të parë partinë e presidentit të pësojë më pak humbje – apo edhe të arrijë përfitime – në zgjedhjet e Dhomës së Përfaqësuesve.
Ne nuk mund ta dimë me siguri se ku do të shkojë miratimi i Biden prej këtu, por shumë nga faktorët që luajnë në vlerësimin e tij të mbështetjes, nuk duket se do të zhduken së shpejti. Dhe kjo mund të jetë një spirancë kryesore që do të rëndojë mbi demokratët këtë vjeshtë.
Biden duket se nuk e kupton pse populli amerikan e zgjodhi atë. Ai nuk e mundi Trumpin sepse votuesit donin më shumë shpenzime, më shumë rregullime, më shumë inflacion dhe kufij të hapur. Ai u zgjodh sepse premtoi t’i jepte fund kaosit dhe ndarjes dhe të bashkonte vendin. Arsyeja që njerëzit nuk e miratojnë atë sot është, sepse ai e braktisi atë premtim dhe u hodh në short me krahun progresist të partisë së tij, gjë që e bindi atë se nëse do të kalonte në axhendën e tyre radikale, ai mund të hynte në histori si një FDR i ri. Në vend të kësaj, ai do të hyjë në histori si një fatkeqësi e pashembullt.
Tani demokratët janë në një pengesë të vetë-bërjes: amerikanët shohin se Biden duket i paaftë për të trajtuar serinë e krizave që kanë sjellë vendimet e tij të këqija dhe arrijnë në përfundimin se ai është i paaftë.
Epo, besoj z. President se më duket që i lexova sondazhet dhe se edhe demokratët kanë një mesazh të qartë për Biden si ajo kënga e vjetër që ma kujtoi ai gazetari me emrin Jack.
Hit the road J….